#blijfthuis
‘Blijf thuis!’, dat was, zeker aan het begin van de corona-crisis, het devies voor iedereen. Naast natuurlijk handen wassen, hoesten in je elleboog en 1,5 meter afstand houden als je toch naar buiten moest. Maar thuisblijven, hoe doe je dat met vijf jonge kinderen als je tuin een onveilige en rommelige plek is waar ze niet fijn kunnen spelen?
Dat was precies waar Rox tegenaan liep. Rox uit Zwijndrecht is alleenstaande moeder en voedt in haar eentje haar vijf kinderen op. De oudste is tien, de jongste is één jaar oud. Voor zowel het oudste als het middelste kind heeft ze extra begeleiding nodig en die krijgt ze van Brigitta, hulpverlener en oprichter van stichting B4U. Ook Brigitta signaleerde de knelpunten in en rond de woning van Rox. ‘Even boodschappen doen is al een luxe voor Rox, die heeft niet vaak haar handen vrij. Ze weet alles strak te organiseren en durft gelukkig om hulp te vragen. Aan de tuin kwam ze zelf niet toe, maar ze zag wel dat het nodig was. Zeker nu, met corona en de kinderen thuis’, vertelt Brigitta. Die nam het initiatief en benaderde de gemeente, om te kijken wat er gezamenlijk voor Rox en haar kinderen zou kunnen worden gedaan. De gemeente verwees Brigitta meteen naar Zwijndrechtvoorelkaar.
2 jonge dames zagen deze klus wel zitten!
Vol lof vertelt Brigitta hoe dat is gegaan: ‘Via Zwijndrechtvoorelkaar lieten twee jonge vrouwen uit Zwijndrecht weten dat ze de deze klus wel zagen zitten. Eline en Suzan. Ze kenden elkaar nog niet, maar vulden elkaar perfect aan; de een was meer van de organisatie, begon meteen de tuin op te meten en te bedenken wat ze allemaal nodig hadden. En de ander was meer van de uitvoering. Die zei “zeg maar wat ik moet doen’, en ging vervolgens aan de slag.’ De overeenkomst tussen deze twee meiden was wel duidelijk: beiden wilden graag iets betekenen voor een ander én de handen flink uit de mouwen steken. ‘Het was zo snel geregeld: aan het begin van de week belde ik met de twee, en aan het einde van diezelfde week waren ze al bezig’, blikt Brigitta tevreden terug
Samen hebben Eline en Suzan de tuin gedeeltelijk betegeld, de troep opgeruimd en zelfs een trampoline neergezet! Niet alleen de voorbereiding en uitvoering verliepen goed, ook is Brigitta bijzonder tevreden over de nazorg: ‘Ik heb met Melanie van Zwijndrechtvoorelkaar meerdere malen contact gehad, om te kijken hoe het ging. En na afloop zei ze meteen “als er nog een keer een hulpvraag is, kom maar op!”. Het was allemaal erg laagdrempelig en behulpzaam.’
En zo heeft dit Zwijndrechtse gezin dankzij twee enthousiaste vrijwilligers een tuin waar moeder Rox haar kinderen met een gerust hart in kan laten spelen.
Mondkapjes Zwijndrecht
Mondkapjes Zwijndrecht ‘Meteen al aan het begin van de corona-uitbraak had ik de drang om iets te doen’, herinnert Sabine Schipper zich. En zij was natuurlijk niet de enige; meerdere van haar collega’s uit de Zwijndrechtse gemeenteraad stonden te trappelen. Eén van hen was Elbert Vissers, die via zijn dochter al betrokken was bij een initiatief in Breda waar vrijwilligers mondkapjes aan het maken waren. Toen uit een peiling onder huisartsen bleek dat daar ook in Zwijndrecht behoefte aan was, en Elbert daarover contact opnam met Sabine, zei zij onmiddellijk ‘We gaan het gewoon doen!’. Een oproep was snel geschreven, en via het vrijwilligersplatform van Zwijndrecht voor Elkaar werd het gedeeld. Dat zorgde voor veel aandacht én een schare aan vrijwilligers die wel zin hadden om achter de naaimachine plaats te nemen. ‘Binnen een paar minuten hadden we de eerste aanmelding al binnen!’, vertelt Sabine. Ze blikt met trots terug op het resultaat: ‘De eerste stapel mondkapjes konden we binnen een paar dagen afleveren bij de coördinerend huisarts van de coronapraktijk, waar ze uitgedeeld werden aan de bezoekers van de praktijk.’ Toen daar de voorraden weer aangevuld waren via de eigen kanalen, gingen de mondkapjes naar andere organisaties die ze nodig hadden: naar een BeschermdWonen project in Dordrecht, naar een fysiotherapeut ten behoeve van zijn patiënten, naar de Kledingbank voor de vrijwilligers en bezoekers daar en naar het Vivera Sociaal Wijkteam, om aan hun cliënten te verstrekken. In een paar weken tijd werden er al zo’n 700 mondkapjes gemaakt en uitgedeeld. Dat is echt Zwijndrecht voor elkaar….’ Er waren niet alleen vrijwilligers gezocht en gevonden om de mondkapjes in elkaar te zetten, ook waren er mensen die stof kwamen brengen, en mensen die de stof naar de vrijwilligers brachten om nadien de daarvan genaaide mondkapjes weer op te halen. Bij de coördinatie en het voorwerk, namelijk het op maat knippen van de benodigde lapjes en bandjes voor de kapjes, waren ook enkele collega-raadsleden betrokken: ‘Hele gezinnen hebben samen aan de keukentafel zitten knippen om onderdelenpakketjes samen te stellen, die door de vrijwilligers in elkaar genaaid konden worden’, zegt Sabine met een lach. Het vat volgens haar ook de essentie van het project samen: ‘Het brengt mensen écht dichterbij elkaar. Ja,’ besluit ze, ‘als ik zie hoe snel vrijwilligers opstonden om iets te doen en mee te helpen, en hoe veel dat er waren, dan ben ik echt onder de indruk. Hartverwarmend! Dat is echt Zwijndrecht voor elkaar….’ Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal