Zehra en Anne
"Daar stond ik dan, al een half uur te zoeken tussen de kinderboeken in de bibliotheek. Wat zou ze leuk vinden? Wat leest een kind van 4 in godsnaam? Zou ze van dieren houden? Ik wist het écht niet en besloot uiteindelijk maar om mijn kansen te spreiden. Met een overvolle tas kwam ik uiteindelijk naar buiten gestormd. Ik was klaar om mijn eerste voorleessessie met Zehra te beginnen.
Meteen toen ik binnenkwam voelde ik me helemaal thuis. Lekker met mijn sokken op de met paars fluweel beklede bank kruipen, een Turks theetje erbij en een vrolijke betweter in een prinsessenjurk die geen minuut stil kon zitten. Dat was de rode draad van alle voorleesuurtjes wel, denk ik zo. Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam. Voordat ik mijn jas uit had, moest er alweer een nieuw tasje geshowd worden of werd ik de poppenhoek ingetrokken om te spelen.
Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam
Maar ik kwam natuurlijk om voor te lezen. Zehra had namelijk erg veel moeite met de Nederlandse taal. Ze was net naar de basisschool gegaan en kon haar klasgenootjes en juffrouw bijna niet verstaan. Ook kon ze zichzelf niet verstaanbaar maken in het Nederlands, wat erg vervelend voor haar was. Ik kwam elke week een uurtje voorlezen, om haar een beetje te helpen.
Vorige week heb ik Zehra haar diploma mogen geven en wat was ze trots! En vooral: wat was ik trots! Het is gek om terug te kijken op deze 20 weken, en te bedenken hoe snel het eigenlijk is gegaan. In het begin waren 'ja' en 'nee' de enige woorden die ze tegen me zei. Zinnen maken gingen bijna niet, en ze wist niet hoe ze me dingen kon vertellen.. Nu kletst ze me de oren van mijn kop over wat ze gedaan heeft op school die dag en legt ze me precies uit waarom ik de grote zus ben en dat ik de poppen op tijd eten moet geven. Tja.. nu is het weer aan haar moeder om deze spraakwaterval aan te horen!"
We zijn er voor elkaar
We zijn er voor elkaar "We zijn er voor elkaar", dat is de instelling waarmee Hans in het leven staat. Waar hij kan, helpt hij anderen, en daar helpt hij ook zichzelf mee."Vroeger was ik mantelzorger van mijn moeder en heb ik ook altijd veel ander vrijwilligerswerk gedaan. Op dit moment is dat fysiek gezien voor mij wat lastiger maar waar ik kan, probeer ik toch te helpen. Als ik de vraag krijg om een heg te komen snoeien, spring ik op mijn scootmobiel en ga ik aan de slag. Zo kan ik toch nog veel voor anderen betekenen." Hans zorgt voor een goede sfeer en gezelligheid in de buurt Daarnaast maakt Hans zijn woonplaats een beetje mooier door er elke dag op uit te gaan en praatjes te maken met de mensen om hem heen. Elke dag wel een kopje koffie met de buurvrouw en gesprekken in de stad. Hij zorgt voor een goede sfeer en gezelligheid in de buurt.Naast anderen, helpt Hans hier zichzelf ook mee. "Mijn eenzame gevoel wordt echt minder wanneer ik iemand heb kunnen helpen. Ik geef anderen en mezelf een goed gevoel ermee. Daarnaast ben ik daardoor veel buiten, en kom veel mensen tegen. Dat maakt steeds weer mijn dag een beetje mooier."Een mooi voorbeeld van "Helpen maakt je happy!" Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal